Różne uzależnienia i zaburzenia to bardzo powszechny problem, który dotyka znaczną część społeczeństwa. Jednym z nich jest nimfomania, czyli innymi słowy uzależnienie od seksu lub niemożność zaspokojenia swoich potrzeb seksualnych. Jest to poważna choroba, która utrudnia stworzenie normalnego, zdrowego związku. Warto wiedzieć jak można sobie radzić z tym schorzeniem i na czym ono dokładnie polega.
Jestem nimfomanką, z czym dokładnie się borykam?
Nimfomania w fachowej literaturze jest nazywana zaburzeniem hiperseksualności. Wiąże się ona ze zbyt mocnymi i nadpobudliwymi popędami seksualnymi. Za nimfomankę można więc przyjąć kobietę, która ma pewną obsesję na punkcje seksu, nawet jeśli na co dzień jej życie erotyczne jest jak najbardziej rozwinięte.
Jej myśli są zawładnięte przez chęć odbycia stosunku seksualnego, podobnie jak wygląda to w przypadku alkoholika. Aby znaleźć jakąś satysfakcję nimfomanka musi poszukiwać nowych doznań seksualnych. Reszta sfer życiowych się dla niej nie liczy aż tak i zostaje delikatnie zepchnięta na dalsze plany.
Duże znaczenie ma także to, że libido osoby cierpiącej na nimfomanie nie utrzymuje się na stałym poziomie przez całe życie. Na niektórych etapach się nasila, a na innych słabnie.
Jestem nimfomanką – dotyczy mnie szereg objawów
Nimfomania ma kilka charakterystycznych objawów. Przede wszystkim zaburzenie to wiążę się ze zbyt intensywnymi napadami zachowań seksualnych. Często współtowarzyszą temu także różne zaburzenia osobowości.
Osoby cierpiące na nimfomanię (lub na satyriazę w przypadku mężczyzn) mogą odczuwać nieustanne pragnienie seksu, mogą także doświadczać natrętnych i często powtarzających się myśli o seksie. Występuje u nich także spora trudność z pohamowaniem się pod względem seksualnym. Zachowania i fantazje seksualne są dla nich pewną ucieczką od codzienności.
Kolejnym znaczącym objawem jest masturbacja, a także skłonność do oglądania filmów i zdjęć pornograficznych. Aby zaspokoić swoje potrzeby mogą oni także korzystać z usług erotycznego telefonu. Czasem nie są w stanie kontrolować i hamować swojego popędu nawet w miejscach publicznych.
Nimfomanki mają też problem z utrzymaniem stałych partnerów seksualnych. Często zmieniają kochanków i stawiają im coraz większe wymagania. Co ciekawe zaburzeniom tym bardzo często towarzyszy mocny lęk, a nawet depresje, zachowania destrukcyjne i poczucie winy.
Jakie są przyczyny nimfomanii?
Na nimfomanię tak jak większość zaburzeń składa się ze współwystępowaniem wielu czynników. Warto podkreślić, że ma ona kilka wspólnych cech z zaburzeniami obsesyjno – kompulsywnymi. Jedną z przyczyn może być brak równowagi nieuroprzekaźników.
Statystyki wskazują na to, że najbardziej narażone na rozwój nimfomanii są kobiety, które mają mniej niż 30 lat i u ich lub u ich rodziny zdiagnozowano inne zaburzenia psychiczne, a dodatkowo przeżyły jakieś traumatyczne doświadczenia.
Ciekawym czynnikiem, który może wpłynąć na rozwój nimfomanii jest stres i traumy, przede wszystkim te związane z wykorzystywaniem seksualnym.
Konsekwencje nimfomanii
Osoby cierpiące na nimfomanię mogą się borykać z szeregiem przykrych konsekwencji. Czują one potrzebę spełniania potrzeb seksualnych, a tym samym ta potrzeba jest niemożliwa do zaspokojenia co prowadzi do frustracji, smutku i złości. Nawet po stosunku seksualnym satysfakcja jest krótka i zaraz później następuje kolejne, nieprzyjemne doznanie.
Nimfomania wiąże się także z trudnościami z koncentracją, problemami z tworzeniem trwałych relacji interpersonalnych, a także zwiększonym ryzykiem zarażenia się chorobami, które są przenoszone płciowo. Nimfomania blokuje także rozwój na innych sferach życiowych. Jest ona po prostu bardzo ograniczająca.
Nimfomania to jedno z zaburzeń psychicznych związanych z nadmierną potrzebą zaspokojenia doznań seksualnych. Wiąże się ona z trudnościami występującymi w wielu sferach życiowych. Bez specjalistycznej pomocy psychologicznej, bardzo trudno jest nimfomance prowadzić normalne życie.
